Praktyczne aspekty nauczania języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym

Materiały dydaktyczne stosowane na zajęciach prowadzonych metodą Teddy Eddie

Nauczyciel prowadzący zajęcia metodą Teddy Eddie posługuje się materiałami dydaktycznymi znajdującymi się w pudełku. Przedmioty, które są do dyspozycji nauczyciela są ściśle związane z tematyką zajęć. Tak więc jeśli w programie nauczania uczniowie poznają słownictwo i wyrażenia związane np. ze zwierzętami nauczyciel korzysta z flashcardów (obrazek z podpisem) z tejże tematyki. Oprócz obrazków przedstawiających dane wyrażenia, w pudełku znajdują się także różnorakie, interesujące przedmioty. W tematyce gdzie uczniowie poznają nazwy chorób oraz rymowankę o doktorze, w pudełku znajdziemy zabawkowe przybory, którymi posługuje się lekarz. Kolejnym przykładem niech będzie sytuacja kiedy uczniowie poznają piosenkę dotyczącą wakacji i przebywania na plaży i mogą korzystać z zabawkowych muszelek. Cały zestaw znajdujący się w pudełku został precyzyjnie przygotowany pod kątem przedstawienia realnych sytuacji z życia oraz dodania kolorytu zabawie. Uczniowie dzięki temu są żywo zainteresowani zajęciami i ochoczo w nich uczestniczą.

Struktura lekcji oraz wybrane jej elementy

Według planu umieszczonego w książce nauczyciela, lekcje dzielimy na trzy główne etapy: Wprowadzenie (Introduction), Utrwalanie (Pactise), Powtarzanie (Revision). Dla uczniów na wyższych poziomach, którzy zaczynają uczyć się czytania globalnego, dochodzą dodatkowe etapy, takie jak: Wprowadzenie Czytania(TE School Intro), Utrwalanie Czytania (TE School Practice). Niezwykle ważnym aspektem, który pomaga nauczycielowi i uskutecznia jego prace jest dokładny plan każdej poszczególnej lekcji. Dzięki gotowemu planowi i materiałom nauczyciel w  łatwy i szybki sposób jest w stanie zorganizować zajęcia. Każde zajęcia rozpoczynają się od wypowiedzenia magicznego słówka. Uczniowie w swoich zestawach dostają „secret booklet”( sekretną mini książeczkę), czyli zestaw dodatkowych obrazków z podpisami. Na końcu każdej lekcji nauczyciel zapoznaje uczniów z nowym sekretnym słówkiem, i uczeń trzymając w dłoniach swoją własną książeczkę wraz z nauczycielem, posiadającym magiczny klucz, otwierający książeczki, śpiewa rymowankę na temat sekretnego słówka. Obowiązkiem ucznia jest zapamiętanie danego słówka, ponieważ jest to „hasło” umożliwiające  uczestnictwo     w następnych zajęciach.

Tekst rymowanki o sekretnym słówku:

Magic key, magic key!

Open the Secret Booklet for me!

The secret word is…

Kolejnym stałym punktem zajęć jest piosenka na powitanie i pożegnanie. Uczniowie bardzo lubią wszelkie rymowanki i piosenki, przy których także wykorzystywany jest ruch, gest i odpowiednia mimika. Z racji tego, iż są to stałe punkty zajęć, uczniowie czują swobodę oraz rozluźnienie, jednocześnie pewnego rodzaju stabilność, oraz wrażenie że są w bezpiecznym środowisku, które jest dobrze im znane.

Tekst na powitanie (Hello song):                   Tekst na pożegnanie(Bye bye song):

Look up! Look down!                                                    Teddy Eddie, it is late.

Jump and look around!                                             Thank you, Eddie! It was great!

Where is Eddie?                                                        When you hear the bell,

Knock, knock, knock!                                                Say ’Bye – bye!’ and sleep well!

Teddy Eddie, are you ready?

Piosenki i rymowanki odgrywają jedną z zasadniczych ról w zajęciach prowadzonych tą metodą. Do każdego rozdziału zostało przypisanych kilka rymowanek i piosenek. Ich teksty zawsze są spójne z materiałem poznawanym na lekcji. Wszystkie piosenki zostały napisane przez autorki metody. Ich celem jest uczyć nie pojedynczych słów, ale całych zdań. Wykonuje je brytyjski native speaker, uzdolniony szczególnie w kierunku naśladownictwa głosów. W efekcie dzieci uwielbiają piosenki oraz przyswajają nowe wyrażenia w bardzo krótkim czasie. Wierszyki odgrywają podobną rolę do piosenek. Dziecko słucha, powtarza i wykonuje określoną czynność podczas mówienia. Celem zazwyczaj jest utrwalenie omówionego materiału, zwłaszcza zdań i złożonych form gramatycznych. Rymy, dziecięcy język i wielokrotne powtarzanie znacząco ułatwiają proces zapamiętywania.[2]

Elementy lekcji:

Bajka (Story) - Wprowadzenie historyjki dzieli się na 13 etapów. Uczeń poprzez  słuchanie historii, przy jednoczesnym oglądaniu obrazków, przedstawia historyjki nauczycielowi, a czasem także przedstawia wcielając się w role. To lektor może różnicować poziom trudności zależnie od umiejętności i możliwości danej grupy.

Przedstawienie (Showtime) - Są to specjalne rodzaje ćwiczeń - typu przedstawienie Teddy Eddie, które opiera się na metodzie TPR (total physical response – reagowanie ciałem). Tak jak bajka składa się również z kilka etapów. Najpierw zadaniem dziecka jest  słuchanie poleceń oraz wykonywanie danych czynności. W późniejszym etapie dzieci jednocześnie z gestami muszą nazywać każde polecenia, używając zdań o wysokim poziomie trudności. Dzięki temu nawet trudniejsze wyrażenia zostają z łatwością zapamiętane i wprowadzone do użytku codziennego.

Uszy do góry (Ears up!) - O ile bajki, rymowanki i piosenki znajdziemy w wielu metodach nauczania języka obcego, tak ten rodzaj ćwiczenia jest unikatowy, stworzony specjalnie dla metody Teddy Eddie. Opiera się na ćwiczeniach typu listening comprehension (rozumienie ze słuchu) i jest idealnie dostosowany do potrzeb najmłodszych. Jest to śmieszna historyjka, która pojawia się pod koniec każdego rozdziału, sprawdza czy i jak dziecko opanowało dany materiał. Co bardzo istotne, słuchanie odbywa się bez żadnych pomocy wizualnych. Po wysłuchaniu przez dzieci nagrania, nauczyciel zadaje pytania, a zadaniem ucznia jest udzielenie odpowiedzi.

Latający dywan (Flying carpet) – W trakcie trwania zajęć dzieci powinny używać języka angielskiego, gdyż nauczyciel nim operuje, a miś Teddy Eddie rozumie tylko w tym języku. Natomiast ćwiczenie flying carpet, stanowczo wymaga użycia języka angielskiego, gdyż dzięki temu latający dywan unosi się w powietrzu. Na tym magicznym dywanie odbywają się rozmowy z użyciem mikrofonu. Dzieci obserwując przykładową rozmowę misia z nauczycielem, odpowiadają na jego pytania, a także sami sobie nawzajem zadają pytania i prowadzą dialogi.